Als de rook om je hoofd is verdwenen...

"Broer, ze hebben een Paus gekozen! Mag ik heel even kijken naar het extra journaal?"
"Heb ik dan nog tijd voor Mythbusters?"
"Tuurlijk, voor 20u hebben ze hem bekend gemaakt dus geen enkel probleem!"

Daar zaten we dan.  Moeder, vader en zoon... dochter was inmiddels al naar bed.
Ikzelf ban katholiek opgevoed.  Ik weet hoe dat allemaal werkt, met Pausen en Karbonaden (Kardinalen dus).
Niet dat ik nog zeer praktiserend ben hoor! Neen... ik ga wel naar de kerk als er een huwelijk, begrafenis of andere speciale dienst is.  Maar niet bewust "zomaar".
Ik geloof wel, dat gaat er niet meer uit.
Ik heb verschillende paters gehad in de familie en ook zusters, met wie ik wel een goede en leuke, open band had.  Ze deden allemaal missionariswerk en hadden een open en moderne kijk op de wereld.

De kinderen werden dan ook gewoon gedoopt door hen in de woonkamer, bij ons thuis.  Omdat we het zo wouden.

Mijn man gelooft niet.  Die volgde niet-confessionele zedenleer.  Maar hij staat wel open voor andermans gedachten. 
We besloten dan ook de kinderen datzelfde zedenleer te laten volgen op een school met een pracht van een juf in die materie.  Ze leren over alle mogelijke godsdiensten, oorsprongen van feestdagen, en over normen en waarden, en het is vooral dàt waar wij ook heel veel belang aan hechten.  Respect en vriendschap zijn heel belangrijk!

Dat terzijde ;)

We begonnen te kijken naar de menigte op het Sint-Pietersplein.  Ik zou daar zelf heel graag eens naartoe gaan!  Ik leg uit wat voor "landje" Vaticaanstad is.  En dat de grootouders langs beide kanten al op audiëntie zijn geweest bij één van de Pausen, hoeveel Pausen er al zijn geweest tijdens mijn leven en dat dit wel een belangrijk moment is.  Maar dat had hij al wel begrepen uit zijn les van Zedenleer vandaag (jawel, daar leren ze ook over).

Ik sprak mijn voorkeur uit over een moderne Paus, liefst uit Amerika, omdat zij minder conservatief zijn. 

Ik legde uit van de zwarte rook, en de witte rook, hoe het kwam dat die kleur anders was... en hoe ze dat vroeger deden met klokgelui. 
En we keken vlagjes van alle landen... Die kent hij allemaal!

En toen begon het... de Zwitserse Garde komt op, de "fanfare" zoals Broer het zo mooi omschrijft, het Italiaanse leger, allemaal zo mooi in het gelid met mooie uniforme kledij.

We beginnen te bedenken wat ze allemaal zeggen tegen elkaar... "yooooo wat hebde gij gegeten?" "ne pizza quattro fromaggi" "Oooooh ik zal ne keer bij uw mannen komen checken"
En het ene hoofd van het leger komt naar het andere hoofd gelopen en ze lopen door naar het andere leger.  Ze maken een rondje en ze lopen terug.
De ene zijn pluimpjes op zijn helm liggen niet netjes, ze trekken hun geweren recht dus we vrezen dat de vogel op zijn hoofd wordt afgeschoten.  Gelukkig is dat niet het geval...

Dan probeert één van de soldaten de vlag te hijsen... die blijft hangen aan zijn helm... oeps!  We verzinnen allemaal rampscenario's!  De vlag scheurt... oei! Alles opnieuw doen, iedereen naar huis, morgen opnieuw kiezen, alle "supporters" zoals Broer ze noemt weer op het plein...
We giechelen er op los...

Het licht gaat aan in de zaal!  Eindelijk is er beweging achter de gordijnen!
Daar waren we op aan het wachten!  De gordijnen gaan open en Broer zit te wiebelen op de bank...
En dat voor iemand die steevast zegt "ik geloof niet in Jezus" (dat mag hij van mij niet zeggen trouwens!)
Ik leg uit dat eerst een Kardinaal komt zeggen in het Latijn dat ze een Paus hebben, dat ze zijn gewone naam zeggen en dan zijn Pausennaam.  Dat hij die gekozen heeft om een reden.

En dan komt de nieuwe Paus! 
Hij staat er maar stilletjes... zou hij hoogtevrees hebben? Zou hij min of meer gedwongen zijn?  We vinden hem er niet gelukkig uitzien.

Hij leest het Urbi et Orbi en ik doe gezellig mee maar dan in het Vlaams.  De heren lachen een beetje met mij maar ik leg uit wat dat allemaal betekent, en die Urbi et Orbi wel vaker wordt uitgesproken op dat plein.  Ze herkenden het wel en begonnen te bedanken voor de bloemen.

Hij was echt heel ingetogen, en we (nu ja, de 2 heren) verwachtten elk moment een Mexican Wave of een Gangnam Style maar die kwam er niet...

We gaven het dan maar op... en Mythbusters... dat was ondertussen al afgelopen helaas...