Kopiegedrag - gedrag aanleren

Het is algemeen geweten dat kleinere kinderen heel veel van ons gedrag kopiëren.  Soms is dat grappig, soms niet.  Soms kopiëren ze ook ons euh "niet zo nette gedrag" of woorden die ze beter niet zouden nazeggen.

Maar bij ons Meisje is dat gedrag nooit voorbij gegaan.

Wij dachten dat dat een manier was om zich kenbaar te maken, om op te vallen.
Maar de thuisbegeleidster, die dagelijks werkt met kinderen en jongeren met autisme, vertelde me dat ze dat wel vaker ziet.

Onze dochter valt uit op sociaal gebied.
Tijdens een observatie op school viel tijdens de speeltijd op dat ze een spelletje meespeelde waar ze mekaar gingen imiteren.  Dat ging goed.  Maar plots waren de spelregels gewijzigd.  Dus Meisje staat vooraan de groep, doet hetgeen dat het vriendinnetje voor haar deed na, maar dat was niet wat ze moest doen.  De anderen roepen door mekaar iets, Meisje begrijpt het niet en begint wat gek te doen en gaat weg en zet zich achteraan in het "publiek" van de show.
Maar na een poos heeft ze het gehad want ze mag niet meer meedoen met de show.

Ze besluit naar het speeltuig te gaan waar 2 kleintjes allerlei fratsen uithalen en de juf roept, maar Meisje denkt dat dat tegen haar is dus ze gaat verschrikt weg.

Ze gaat naar een ander groepje leeftijdsgenootjes maar daar mag ze niet meespelen want ze zijn al met een spel bezig.

En dus gaat ze zo maar wat rondlummelen ...

Toen ik dat hoorde brak mijn moederhart, zo zielig!!

We oefenen nu met spelletjes spelen maar we kunnen dat enkel als er geen enkele spelregel wijzigt.  En dat is op een speelplaats niet het geval natuurlijk.

Het was de begeleidster ook opgevallen dat Meis heel erg naar ieders gezicht kijkt.  Ze houdt heel erg je mimiek in het oog.  Niet wat je aan het doen bent, dat je knipt, schrijft, knutselt, neen je gezicht, je uitdrukkingen, en soms heel erg dichtbij.  Soms staart ze je echt aan, en sommige mensen kunnen dat echt niet hebben.  We leren haar nu wel dat dat niet gepast is.
We vermoeden dat ze probeert uit zichzelf te leren wat gepast gedrag is in bepaalde situaties.  Hoe ze moet reageren als dit of dat gebeurt.
En dat vinden we heel wat, want dat bewijst weer maar eens dat ze niet van de domste is.

Maar... niet alleen zo'n dingen steekt ze op.

Ook de negatieve dingen.
Tics van andere kinderen bijvoorbeeld op school: bijten op pennen en potloden. 
Bijvoorbeeld op haar haren kauwen, omdat ... dat doet.  (maar dat duurt dan heel erg lang alvorens we weten wie dat doet, en vaak moeten we Broers hulp inroepen om wat te spioneren op de speelplaats).

Of bijvoorbeeld sloeg ze zichzelf steeds in het gezicht.  Nu bleek dat dat kwam omdat Karen van K3 eens zichzelf een klap voor de kop gaf in HalloK3 omdat ze iets doms gedaan had.  En nu, elke keer, sloeg ze zichzelf als ze iets deed, of als ik iets opmerkte of iets dergelijks.

Heel luid lachen, krijsend lachen, omdat iemand naar haar gehoor zo een lach heeft, dus gaat zij dat ook zo doen.

Nu, de laatste tijd, kijkt ze heel graag naar Disney Channel.  Gewoon, omdat daar de oortjes van Mickey onderaan op staan.  En omdat ze daar heel veel lachen (lachband).  Maar wat is daar op te zien?  Hannah Montana en consoorten.  Meisjes met veel allures.  En wat valt de laatste tijd meer en meer op?  Dat Meisje dezelfde allures krijgt: vingertje omhoog en hoofdje schudden, armen over mekaar en schuin kijken, ... allemaal manieren waar ik helemaal niet van hou!
Dus... geen Disney channel meer... Ik wil geen meid met ster-allures op haar 6 jaar...Dat ze daar nog maar even mee wacht.

Ik denk dat wel meerdere ouders die herkennen.  Als je denkt "ze zijn uit die fase uitgegroeid", dan zijn wij er nog niet vanaf!