Rust... heerlijk toch?

Het is bijna middernacht... en we zijn 5 dagen terug van vakantie.  En het is voor het eerst dat ik even terug het gevoel van rust terug heb gevonden.
Het is zelden dat ik zo laat wakker ben, laat staan dat ik beneden nog op de bank te vinden ben.  Daarvoor neem ik teveel medicatie  :)
Maar ik viel nogal laat in slaap voor de televisie en ben nu klaarwakker en geniet!
Van de rust en de stilte...

Net zoals ik dat deed op vakantie in Weerterbergen. 

Wat heb ik genoten van onze vakantie!  Ik had niet meteen een wauw-vakantiegevoel!  Ik heb geen boeken gelezen of andere dingen die je standaard doet op vakantie.
Maar ik had geen verplichtingen!
Ik moest geen 2x naar de fysio, de kinderen moesten niet 3 of 4 keren gaan voetballen, niemand naar de circusschool, niet 's ochtends en 's avonds naar school, geen andere doktersafspraken, geen boodschappen, geen ongeplande bezoekjes, ...

Gewoon, wij 4, en niemand anders.
Op ons eigen ritme.  De dingen doen die wij graag doen, en wanneer wij daar zelf zin in hebben, en niet omdat iemand anders ons dat oplegt.

Voor het eerst in 6 jaren sliep Meisje tot 8u, praktisch aan 1 stuk door, sporadisch een droompje.  Maar ik heb echt in jaren niet zo lang aan 1 stuk geslapen!
Gewoon... omdat er geen stressfactoren waren.
Ook Broer sliep de klok rond, omdat het heerlijk stil was buiten.  Wij zijn dat hier niet gewoon.
De kinderen konden onbevreesd met de fiets rijden voor de bungalow, ook al was dat een beetje leren loslaten voor mezelf.

Geen verplichtingen om telefoons te beantwoorden (iedereen wist dat we weg waren) of om de deur te openen (pech voor wie er stond, we waren toch niet thuis).

Ik had me voorgenomen om deze week en volgende week rustig aan te doen, om het vakantie-rust-gevoel te behouden.  Ik ken mezelf.  Maar daar is al niets meer van te merken.
Volgende week staat er elke dag iets op mijn agenda inmiddels.  Omdat ik geen "neen" durf zeggen!  En deze week heb ik mezelf alweer helemaal "overwerkt" in het huishouden.

Meisje slaapt alweer niet meer goed sinds dinsdagnacht.  Omdat ik gespannen ben, is zij gespannen.  En omdat ze ging spelen in de buitenschoolse opvang.
Dat geeft zenuwen op voorhand dus stress, en stress betekent niet slapen.  De nacht na de speeldate is sowieso een garantie op een slechte nacht want dat komt de verwerking.
En de school moet nog opnieuw beginnen.

Ik heb eerlijk, echt oprecht, gedacht vorige week: ik blijf gewoon hier!  Alles achterlaten, we beginnen hier opnieuw!  Gewoon wij 4!  Een huisje aan de rand van het bos, veel speelplaats, veel groen, want dat mis ik hier het meest.  Ik kom uit een groene omgeving en woon nu in de stad.
En Nederland is zoveel beter voor bijzondere kinderen!
Maar dan haal je ze weer weg uit de vertrouwde omgeving... en dan heb je dat weer...
Om maar te zwijgen van het onbegrip van je omgeving.
En neen, ik zou mezelf daar niets van moeten aantrekken, en toch doe ik dat telkens weer.  Ik ben veel meer bezig met wat anderen zullen gaan denken, dan wat ik zelf denk.

Voor mezelf opkomen moet ik doen... Makkelijk gezegd he!
Ik ben ook zo goed in raad geven aan anderen ;)  Maar voor mezelf ho maar! :)

Gelukkig heb ik op Twitter een aantal hele lieve sterke mensen leren kennen, en we hebben ons voorgenomen om voor mekaar te zorgen. 

Maar als er toch 1 goed voornemen is dat ik wil maken dit nieuwe jaar is het de kracht om "neen" te zeggen en te kiezen voor het welzijn van mijn gezin.