Normaal onderwijs vs buitengewoon onderwijs

Oké... Nu Meisje Risperdal neemt, is de optie "buitengewoon onderwijs" misschien even van de baan geschoven maar toch...

Je blijft er mee in je achterhoofd zitten, er is niet heel veel keuze, en het is niet zoals met eender welke andere school dat je denkt  "ach, we veranderen toch gewoon?"
Alles moet goed van tevoren bestudeerd, en gewikt en gewogen...
En het is niet zo makkelijk als in Nederland... Nu ja, makkelijk is het daar ook niet, maar toch, er zijn een aantal dingen die daar toch vlotter verlopen dan hier.

Eerst en vooral zit je al met de leerplicht.  Vanaf 6 jaar zijn kinderen hier leerplichtig.  Tot en met 18 jaar.  Ook kinderen met een handicap. Bij mijn weten is er in België geen gedeeltelijke leerplichtontheffing of iets dat er op lijkt.  Dus van zodra een kind thuis blijft moet die afwezigheid gewettigd worden.  Je mag 3 of 4 dagen ongeveer zelf wettigen als ouder, maar nadien moet je altijd een medisch attest hebben van een arts.
Nu... ik ga sowieso altijd met de kinderen naar de dokter als ze ziek zijn, of hij komt naar ons.  Daar kunnen ze bij ons niet over klagen.

Maar heb je dan een kind zoals ons Meisje, die zeer stressgevoelig is, en vaak thuis.  Dus elke keer maar weer naar de dokter!  Gelukkig hebben we een goeie huisarts, die dat begrijpt en die zelf zegt "laat ze maar even bekomen".
Het huiswerk komt dan met Broer mee en we doen het dan samen, op ons eigen tempo, en dat lukt ook wel. Misschien zelfs beter dan in de klas, zonder de stoorzenders.


We hebben een hele goeie school, waar ze bij de beste juf zit die we ons konden inbeelden.  En we kunnen gebruik maken van een principe dat GON heet, geïntegreerd onderwijs. 
Net omdat Meisje slim genoeg is om in het normale onderwijs mee te draaien, maar de sociale omgang niet helemaal mee wil.  Het doel van de GON is om kinderen zo lang mogelijk in het normale circuit te laten meedraaien.  Via een GON-begeleider biedt de school voor buitengewoon onderwijs dan onderwijskundige of paramedische hulp aan in de gewone school. 
Die GON-begeleiding krijg je in elke graad (kleuter - lager - secundair) 2 jaren als je dat wil en je er recht op hebt.  En elk jaar krijg je 2 lesuren.

Wij kozen nu voor het 1e leerjaar, omdat ze nu alles nieuw leren: lezen, rekenen, schrijven.  Allemaal heel veel voor een kind.  Maar dan is de vraag: wat doe je met dat 2e jaar?  We merken nu bij Broer dat het 4e leerjaar zwaar is qua zelfstandigheid.  Ze moeten nu heel erg veel alleen leren doen.  Maar volgend jaar komen de talen er dan bij in het 5e leerjaar.  Wat kies je dan?
Of kies je meteen voor het 2e leerjaar, in de hoop dat er misschien volgend jaar iets verandert in de wetgeving?  Of dat blijkt dat ze volgend jaar toch niet mee kan en ze toch naar het buitengewoon onderwijs moet?

ALS (ik zeg ALS, we moeten nog alles aanvragen, indienen...) we een Persoonlijke Assistentiebudget kunnen krijgen, kunnen we die assistent ook laten meedraaien op school: mee op uitstap, mee aankleden bij zwemles en turnles (alhoewel dat goed lukt) maar misschien kan die wel een meerwaarde bieden op school.

Allemaal moeilijke vragen waar we nu al rekening moeten mee houden.  De vergadering met juffen, zorgjuffen, GON-juf, thuisbegeleidster en mezelf is binnen 14 dagen, en dan wil ik graag alles op tafel qua mogelijkheden. 
En veel is er niet te kiezen!

Ons buitengewoon onderwijs is onderverdeeld in verschillende types:

• Type 1:
  voor kinderen met een licht verstandelijke handicap
      
• Type 2:
  voor kinderen met een matig of ernstig verstandelijke handicap    

• Type 3:
  voor kinderen met gedragsstoornissen, ernstige emotionele en/of gedragsproblemen
  
• Type 4:
  voor kinderen met een fysieke handicap
  
• Type 5: voor kinderen die opgenomen zijn in een ziekenhuis of in een preventorium
  
• Type 6:
  voor kinderen met een visuele handicap
  
• Type 7:
  voor kinderen met een auditieve handicap
  
• Type 8: voor kinderen met ernstige leerstoornissen.

Type 1 en type 8 komen niet voor in het buitengewoon kleuteronderwijs

Het probleem bij ons is dat Meisje te slim is voor type 1.  Ze valt in de meeste scholen onder type 8.  Maar ze heeft geen ernstige leerstoornis.  Dat is net het probleem.

Dus je moet al een school vinden waar ze
1) auti-werking hebben
2) voorzien zijn op kinderen met normaal tot hoger IQ

En zoveel scholen zijn er niet in België die dat aanbieden.  En dan zou je toch graag een school vinden die een beetje bij jouw opvoedingsstijl pas.
En laat die scholen dan net lekker ver van bij jou thuis gelegen zijn.

Ik heb altijd gezegd: ik laat mijn kinderen niet op internaat gaan, tenzij er zelf voor kiezen, zoals ik dat heb gedaan (ik was een jaar of 14 en koos daar bewust zelf voor).
Dus internaat is uitgesloten, ik laat mijn Meisje niet achter bij vreemden.

Maar een busrit van 2u enkel is de grootste stressfactor bij kinderen. 
Wat doe je dan in zo'n geval?  Breng je ze zelf en rijd je elke ochtend en avond anderhalf uur om je kind naar school te brengen?  Maar je hebt nog wel een ander kind rondlopen dat naar school moet...

Dat zijn vragen waar ik nachten kan van wakker liggen!

Met uitspraken "nu gaat het voorlopig goed" ben ik niets!  Ik wil zekerheden!  Ik wil weten dat mijn kind ergens terecht kan als het haar allemaal teveel wordt!

Of misschien is de controlefreak in mezelf de overhand aan het nemen en moet ik even wachten op de vergadering van binnenkort...
We wachten nog maar even af ;)