Pagina's

donderdag 27 september 2012

Sudden change of plans :s

Woensdagmiddag...
- pannenkoeken eten
- Mevrouwtje Theelepel gaat op voetbaltraining
- Mijnheertje Duizendpoot gaat overlappend op voetbaltraining

Een vermoeiende namiddag, maar beiden zijn hun energie kwijt en dan is Mama blij ;)
Sinds dit jaar zijn we lid van een nieuwe voetbalclub na 4 jaren, en nu mag ons Meisje ook mee voetballen, hetzij bij een speciaal team, allemaal met bijzondere kinderen.

Het is prachtig hoe heel de voetbalclub omgaat met al de kinderen, ook de bijzondere.  Ook zij komen kijken naar de andere kinderen hoe zij voetballen, zij lopen daar binnen en buiten, iedereen komt van in het naburige dorp, slechts een enkeling van de stad wat verderop.

Ons Meisje had al een hobby op zaterdag waar ze de nodige energie kwijt kon en haar motoriek werd bijgeschaafd, d.m.v. Sherborne methodiek, maar 1 uur per week was blijkbaar niet voldoende.

De begeleiding van het bijzondere team is prachtig!  De kinderen zijn opgedeeld in 2 leeftijdscategorieën, maar ons Meisje is blijkbaar zeer goed met de bal (nu ja, met een voetballende broer waar ze steeds moet tegenover staan is dat niet zo vreemd), en dus staat zij meestal bij de oudste kindjes van haar categorie.

We hebben echter wel beslist om geen enkele wedstrijd of tornooi mee te spelen omdat ze met niets van druk of stress overweg kan.  dat creëert spanning en spanning geeft driftbuien.

Zo ook gisteren... woensdag... voetbaltraining...
Helaas pindakaas...
Voetbaltraining afgelast en Mama had het te laat gezien.
Meisje komt enthousiast de school uitgelopen, neemt haar pictogrammen in ontvangst (daarover later meer) maar Mama moet meedelen dat de voetbaltraining niet doorgaat.
Meisje wordt heel erg boos, krijgt een driftbui op het schoolplein (waar niemand nog van opkijkt gelukkig, al zou ik mij daar niets van aantrekken), en huilt heel de weg naar huis in mijn armen (help, 25 kg!  )

Ik kon haar gelukkig omkopen met een uitstapje naar de bakker en een donut, maar elke keer werd hetzelfde verhaal herhaald en elke keer kwamen de tranen "het is wel jammer dat ik nu niet kan voetballen he mama".
Mijn hart brak elke keer, want dit had ik best kunnen voorkomen als ik de kalender had bekeken.

Voorspelbaarheid, dat heeft zij zo erg nodig!  En toch weer niet, want als je iets té vroeg op voorhand vertelt wordt ze zo zenuwachtig dat ze niet meer eet of slaapt.
Waar vind je de gulden middenweg...

Autisme... elke dag een zoektocht :)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.