6 jaar ... en overspannen...

Hoe kan dat in hemelsnaam gebeuren?

Dat was wat ik dacht toen de huisarts buitenliep woensdagvoormiddag.

Een kind van 6 moet in de fleur van haar leven zijn, onbezonnen, fijn spelen, goed eten en goed slapen, ... en uitkijken naar de vakantie!

Nu ja, dat is hier allemaal al een tijdje niet meer het geval.

Niet het spelen, want Meisje speelt niet.  Niet alleen, niet samen.  Maar dat is nu eenmaal haar handicap: het sociale.
Niet eten, maar dat is ook eigen aan haar.  Ze doet heel moeilijk over bepaalde voedingsstoffen, texturen, smaken, serveerwijzen,...
Niet slapen, al niet meer sinds begin november toen de voorbereidingen van de verjaardagen begonnen, daarna de Sint, daarna wat toetsen, nieuwjaarsbrieven schrijven,....

De nacht van dinsdag op woensdag riep ze alweer rond 3u (haar vaste tijdstip ondertussen), maar nu zei ze dat haar buik "raar deed".
Ik ging toch maar eens checken en ze had wel een kikkergroen kleurtje.  Op school doet buikgriep de ronde dus ik dacht dat het zoiets was en gaf haar iets voor de maag dat instant moest werken. 
Als het er uit komt is de paniek heel groot dus dat proberen we te vermijden!
We keken een ganse nacht televisie en tegen de ochtend gaf ik haar nog wat en belde de huisarts.

Op woensdag werkt de huisarts eigenlijk niet echt.  Ik legde hem alles via telefoon uit.  Ook de historiek van verjaardagen en Sint en hij zei dat het wel eens zou kunnen dat ze nog steeds overprikkeld was maar hij ging proberen langskomen.

Hij kwam gelukkig al snel langs want ze was behoorlijk zenuwachtig, ze wist niet meteen wie er kwam (alhoewel ik het al 27 keer uitgelegd had).
Van buikgriep was helemaal geen sprake (oef!) maar haar buik was helemaal gespannen.  Spastisch colon, puur spanning en stress.
Compleet overspannen, door alles van de voorbije tijd. 
Hij vond het beter om haar de laatste dagen voor de vakantie maar thuis te houden, met de chaos van kerstfeestjes enzo...

Ik vertelde hem van mijn gesprek met de thuisbegeleiding en hij zei dat inderdaad de indrukken van overdag niet weg konden als ze 's nachts niet sliep.
De neurologe zou misschien wel raad weten.

Dus... even gebeld dat we met haar kwamen, maar dat ze echt niet lang kon wachten, maar dat was geen probleem.

Mijn Mams (partner in crime) ging mee.  De neurologe wist ons te vertellen dat ze de slaapmedicatie inmiddels gewend was. 
Zij werkt, naast het Centrum voor Ontwikkelingsstoornissen en  het Universitaire Ziekenhuis ook nog in een instelling met kinderen met gedragsstoornissen.
Daar heeft ze veel kleuters, kinderen tot een jaar of 6 met hetzelfde "ziektebeeld".

We moeten overstappen naar nieuwe medicatie.  Als we het nalezen is het echt horror en heavy, maar daar had ze ons voor gewaarschuwd.
De kindjes die de neurologe begeleidt zijn vaak kleuters die in buitengewoon kleuteronderwijs zitten en dankzij deze medicatie naar het normale lagere onderwijs kunnen.

Dat houdt weer een heel aantal pistes open!  Ik was al met 1 been naar Merksplas, de voor mij beste school voor kinderen met  autisme met normale en hoge IQ.

De voordelen van dit zouden moeten zijn:
- ze kan alles beter op een rijtje zetten (belangrijk van niet belangrijk scheiden en dus minder stress?!?)
- ze wordt socialer
- ze zal minder agressief zijn (Broer zal blij zijn)
- minder tics (woehoe)

Nadeel: gewichtstoename.
Nu ja, ze is niet dik, ze is eerder mager. We zijn heel strikt in snoepen op vaste tijdstippen.  Zaterdagavond mag er eens chips gegeten worden.  Enkel na sport mag er sap en koek. 
Als we dat aanhouden zal het lukken zei de neurologe.

We gaan een testperiode tot Pasen in waarin we het ene afbouwen en het andere opbouwen, dus nu dubbele medicatie.

Vannacht sliep ze alvast als een roos....

Ik ga alvast een leukere vakantie tegemoet!!