Sint-stress voorbij!

Het heeft een tijdje geduurd maar hier ben ik weer!  Eindelijk een hele nacht kunnen doorslapen en dat doet wat met een mens...

Wat ben ik blij dat de Sintperiode voorbij is!  Het blijft toch een zeer stresserende periode voor kinderen, en zeker kinderen met autisme.
Ze worden enorm overprikkeld, en wij proberen het dan al zoveel mogelijk gestructureerd te houden.

Bij een verjaardag gaat het al erg, maar een Sintperiode is eens zo erg.  Hoe we afkicken van een verjaardagsperiode lees je hier.

Omdat onze verjaardagen en de Sint nogal dicht bij mekaar liggen hou ik het Sintgebeuren zo lang mogelijk buiten.
Maar je kan het uiteindelijk niet meer ontwijken.  Alles hangt vol affiches, de brievenbus zit vol boekjes van speelgoedwinkels, slingers en ballonnetjes,...
En tenslotte is er de Grote Intrede op televisie.  En dan kan je er al helemaal niet meer onderuit!

We bereiden ons stilaan voor, erg rustig.  Ik liet al eens zien hoe we dat deden, en dat gebeurde als
volgt.
We maakten de lijstjes dit jaar anderhalve week voordat de Sint kwam.  Zo kon ik ook de aftelkalenders beginnen gebruiken met stickers die ik kocht.
Meisje had er ook eentje gekregen op school, dus ze kon netjes checken of ze wel juist zat, ze had een controlepunt.
Toen ging ze meteen ook haar schoen zetten.  Dat was op een woensdagavond.

Nu ben ik er altijd wel op voorzien om, tot de tijd dat de Sint echt komt, elke ochtend iets kleins in de schoentjes te stoppen.  Ja ik ben zo een gek mens.  Er zijn allicht heel veel mensen die mij daarin niet volgen en mij gek verklaren, maar hier is het zo dat als de schoen staat daar ook effectief iets moet in zitten.  Als Sint eenmaal is geweest gaat de schoen ook weg, anders blijft Meisje wachten tot hij nog eens komt, en nog eens en nog eens.  Een schoen op het tapijtje (we hebben een schattig Sint-tapijtje), daar horen kadootjes in.
Ik had een briefje geschreven met Sintlogo en foto's van hem dat ik de brieven had gezien maar dat ze hen best konden komen afgeven komende zaterdag, maar dat ze alvast iets kregen omdat ze zo flink waren geweest.

Op zaterdag 1 december ging ze haar brief afgeven op het Stadhuis bij het Sinthuis.  Dus nu was ze zeker dat Sint haar brief had gekregen.

Hoewel Sint altijd op 6 december officieel komt, kan dat bij ons niet.  Dit jaar was dat namelijk op een donderdag.  En dan zou Meisje niet meer naar school willen die dag.  Ze zou het veel te druk hebben met wat er allemaal gebracht zou zijn.

Dus was de Sint geweest op zondagochtend.  Maar van zodra ze gezien had wat er was gebracht, was er niets meer aan.  Ze had het gezien en ze had vooral gezien wat ze niet had gekregen en toen ging ze zeuren. 
Ze was waarschijnlijk wel moe want ze was al een paar dagen heel vroeg wakker, slecht slapen...

We gingen haar spul in mekaar zetten.  Dat had de Sint beter op voorhand gedaan ;) Een familiehotel van Playmobil, daar kruipen al gauw 2 uurtjes tijd in.  Maar ik had haar ook mee laten werken.  Zo was ze bezig en vergat ze te zeuren.

Ze zette de poppetjes netjes zoals op de doos en toen was het spel over.  Ze sliepen... En ze ging Broer een beetje lastig vallen.  Die had iets moeilijks van Lego in mekaar te puzzelen en dat vond ze wel interessant!  Maar zo een stoorzender in de buurt is natuurlijk niet handig als je je moet concentreren dus algauw was het weer ruzie.

Dan ging ze maar wachten op sneeuw, want de weervrouw had sneeuw besteld.  En dat kwam ook niet.  Alweer stress.  Heen en weer naar het raam en terug naar de woonkamer, naar de veranda, naar het raam.  Nog steeds geen sneeuw...

En de tandenfee was ook nog niet geweest.  Die kwam misschien ook nog?  Haar tand was de dag voordien uitgevallen (nu ja, ik had hem uitgetrokken, het was echt een ramp dat hij los zat, daar kon ze niet tegen.  Eens hij uit was was het terug oké) en de tandenfee was die nacht niet geweest.  Ik had gezegd dat dat wel eens zou kunnen komen doordat het zo'n slecht weer was geweest.  De vleugels zouden aan mekaar gevroren zijn ocharme!

Vanaf die nacht heb ik geen enkele nacht meer doorgeslapen.  Elke nacht rond een uur of 3 was ze wakker.  Ofwel had ze dorst (ze heeft een flesje water aan haar bed staan, ze kan zelf drinken), ofwel had ze iets anders, het was altijd wat.... Maar dan bleef ze wakker en woelen.  En zo lang zij wakker is ben ik dat ook.  Ik hoor alles, wij hebben intercom omdat ik anders niets hoor een etage lager als ik echt vast slaap.

Donderdag kwam eindelijk de Sint! Ik was zelf behoorlijk uitgeput!
Zij niet!
De Sint kwam aan in een brandweerwagen met loeiende sirènes.  Ik was gelukkig nog in de buurt maar ze vond het best.   
Ze hadden een hele drukke dag, liedjes ingestudeerd, Sint ging in alle klassen op bezoek...
Ik ging haar heel benieuwd afhalen om half 4 en ze kwam lachend buiten met haar vriendinnetje maar dat sloeg meteen om in een hysterische huilbui.  Iedereen had een geknutseld Pietje bij maar zij niet;  Een klasgenootje (dat haar wel meer plaagt, maar zij begrijpt niet dat dat niet slecht bedoeld is), had het hare stuk gemaakt.  Ik ging maar even mee naar Juf want zij weet natuurlijk het fijne van het verhaal.  En inderdaad, vriendje had om te lachen haar Pietje verstopt in de bank, de voetjes waren er af gescheurd maar ze hadden samen besloten om ze de volgende dag te repareren.

Juf moest toegeven dat het een héél erg drukke dag was geweest, dat ze had geprobeerd om ze toch nog rustig te krijgen met een paar afleveringen van "Dag Sinterklaasje" maar dat het niet echt was gelukt.
Een hele avond heeft Meisje gehuild, met lievelingsknuffel op de bank onder haar dekentje.  Niets was goed, eten lukte amper, geen geknuffel, geen gedoe...
Ook 's nachts konden we nog "nagenieten" van de Sintdag.

De volgende ochtend was ze nog steeds huilerig en hangerig.  Ik vroeg haar of ze niet liever een dagje thuis bleef om rustig te worden.  Normaal gesproken vraag ik zoiets niet.  Maar ik zag dat ze echt niet goed in haar vel zat.  En vrijdagen zijn op school ook helemaal niet gestructureerd.  Ze kijken film, ze mogen vrij spelen, ...
Maar ze wou heel graag gaan.  Ik heb haar ook gezegd dat dat maar 1 keer was dat ze mocht kiezen.  En ook waarom.
Ik legde het uit aan Juf, die bekeek me maar een beetje raar, maar het is mijn kind, ik ken haar nu al 6 jaar, ik weet hoe ze reageert op welk moment, ik ken haar beter dan haar papa ze kent  bijvoorbeeld, dus ik kan haar het beste inschatten.

Vrijdagavond was het natuurlijk weer allemaal verkeerd. 
We keken naar de uittrede op computer.  Ze vonden het heel jammer natuurlijk dat Sint weg was, ze huilde een beetje maar nu wist ze zeker dat hij weg was.

Circusschool voor zaterdag is afgezegd.  De directeur vond dat ik groot gelijk had.  Een weekendje ontstressen zou eens geen kwaad kunnen.

Ze hangt nu op de bank voor de televisie, lekker pedagogisch onverantwoord, maar ze is tamelijk rustig.  Ik heb haar teennageltjes gelakt en dat vindt ze heerlijk! (dan moet ze ook even stil zitten dus dan heb ik even rust).  Dit weekend gaan we de kerstboom klaarzetten, maar ze weet dat dat niet NU meteen moet, ook al vindt ze dat moeilijk.

Lekker pyamaweekend dus... Heerlijk!  En dan nu... de Kerst-stress :)