Vakantie!?

Het is beslist!  We gaan op vakantie!

Ik hoor u al denken... so what?
Wel euh... 2 dingen...

1) Met Meisje op vakantie gaan is een hele onderneming.  Een kind met autisme uit zijn vertrouwde omgeving halen is geen goed idee! 

2) Met ons budget op vakantie gaan is not-done.  De vorige vakantie was toevallig afgelopen zomer omdat ik die vakantie gewonnen had.  We mochten toen 5 dagen naar een familiehotel in Limburg.  Maar toen was het geleden van euh... vlak voor ik thuis gezet werd omdat ik ziek was zijn mijn man en ik nog op city trip geweest in Oslo in het voorjaar van 2009, maar met de kinderen was het geleden van toen Meisje nog in de buggy zat, en toen ik voor de huisarts moest voelen of ik een verschil merkte voor een vakantie of na een vakantie, en dat was tijdens de krokusvakantie, dat zal dan ook datzelfde jaar geweest zijn.  Dus 2009.
We zijn nu 2012, dus 3 jaren geleden dat we nog met vakantie zijn geweest.

Die keer heb ik tegen mijn man gezegd: nooit of nooit ga ik met die kinderen nog op vakantie.  En zo was het ook... Meisje huilde de hele tijd.  Ze sliep niet, ze at niet, ze wou alleen maar wandelen in haar buggy in haar "nestje" met haar knuffel en haar fopspeentje en alleen mama mocht bij haar zijn. 
Uuuuuuren heb ik met haar gewandeld.  Ze was best al groot voor haar leeftijd (nu nog steeds) en de mensen bekeken ons raar maar ik trok er mezelf niets van aan.  We hadden toen nog geen diagnose maar ik wist dat er iets niet in orde was met haar.
Ik was helemaal over mijn toeren toen we terug thuis kwamen en ik had niets aan mijn vakantie gehad.

Afgelopen zomer was Meisje nog niet van fopspeentje af (ik weet het, dat verhaal is een apart hoofdstuk, inmiddels is het wel weg). 
Het was een gok, een hotel, dus geen huisje, als ze een grote scene verkocht dan zat ik daar... Maar ach, het was gratis, dus we konden even goed vroeger terug naar huis komen dacht ik dan.
Ik had het wel vermeld bij de reservatie, en de dame aan de telefoon zei dat het geen enkel probleem was.  Er kwamen meer groepen met bijzondere mensen op vakantie dus ze zouden zeker niet raar opkijken van een verlegen meisje.

We vertrokken met een bang hart.  Maar anderzijds toch niet, we gingen naar de bossen, vlakbij subtropische zwemparadijzen en zwemvijvers, er zou genoeg te doen zijn!  We konden fietsen huren met stoeltjes op, er waren zelfs kinderfietsjes.  Er was een speeltuin aan het hotel en de straat was doodlopend.  Er kwamen geen auto's die er niet moesten zijn.
In het hotel zelf was ook een zwembad!  Meisje zwemt heel erg graag!  Maar ze kent geen gevaar helaas.  Ze springt gewoon het water in zonder zwemgordel, en dan verdrinkt ze natuurlijk.
En ze kan niet tegen spatten :)  Maar ze is een durfal, tegengestelde van Broer.

We hadden het "geluk" dat net tijdens de periode dat wij op vakantie waren een aantal gezinnen ook aanwezig waren met bijzondere kindjes, en een hele grote groep met volwassen mentaal en fysiek gehandicapte gasten.  Meisje voelde zich helemaal in haar sas!
Ze wou graag verhaaltje gaan luisteren voor het slapengaan, maar alleen durfde ze niet, ook niet samen met Broer, mama moest mee en ze moest op schoot zitten.
Ze wou ook niet aangesproken worden, alhoewel de meisjes van het animatieteam haar goed herkenden en haar bij naam aanspraken.

We zijn een paar keren gaan zwemmen, in het subtropische zwemparadijs ook, en ook in de grote zwemvijver maar daar vond zij zelf niets aan want daar zaten vissen in dacht ze.  En dan moest ze met de blote voeten over het gras en door het zand en dat kon toch maar niet :)

Het slapen ging moeilijker.  Alle belevenissen van overdag, de indrukken (we hebben verschillende luchtballonnen zien opstijgen) die hoorden we terug.  En 's ochtends was ze al vroeg wakker door het minste beetje gestommel op de gang.  Maar dat is zo in een hotel.  Ik heb jaren in hotels gewerkt, ik weet hoe dat gaat.

Ook het eten ging niet goed.  Ze leefde vooral op boterhammetjes.  Met choco.  Nu ja, het is vakantie, en dan lig ik daar niet wakker van.  "Normaal eten", hetgeen jij en ik eten, groentjes en vlees en aardappelen dat eten mijn kinderen nu eenmaal niet.
Hier wordt nog elke dag puree gegeten, en als het kan graag nog even door de blender.  EN zo lang ze dan eet ben ik al blij.  Er zijn nog steeds dagen dat ik haar moet voeden als een peuter maar ze eet tenminste. 

Nu ja... daarom gaan we dus liever op bungalow-vakantie.  Daar doe je je eigen zin.  Maar een gegeven paard kijken wij heus niet in de bek!!

Toen we nog niet elke euro 10 keren moesten omdraaien gingen we elk jaar een keertje of 2 naar het bekendste bungalow-park-merk, ik had toen nog geen idee dat er ook anderen bestonden, die even goed waren.  We gingen toen buiten het seizoen en dat scheelt een hoop in de prijs.

Nu hebben we bij een (volgens mij) Nederlandse keten geboekt waar we al eens mee op vakantie gingen en die we al aanraadden bij familie en vrienden.  Je betaalt gewoon hetgeen je krijgt.  Simpel.  Geen poespas die je niet nodig hebt, geen parket op de vloer, geen kunst aan de muur, ... ik heb dat allemaal niet nodig!  En je betaalt tenslotte ook niet "het merk".
En je bent even goed af!  En in Nederland zijn ze zo goed met de kinderen, zo lief...

Dus... ik ben benieuwd! Ik zal vooral blij zijn dat we geen verplichte nummertjes moeten gaan opvoeren bij familie en vrienden, alhoewel ik iemand ben die veel belang hecht aan familiebanden en een hele goeie band heb met hen.
Maar telkens weer hebben we dagen nadien nog last met de kinderen, dat ze nog moeten bekomen van de drukte.

Dus... doe ons maar de rust en de kalmte van de bossen!

Op hoop van zegen!