Ik heb geen moeite meer om er over te vertellen. Ze was onze 1e dochter, we hebben 3 kinderen, ze hoort bij het gezin.
Na zovele jaren zijn de scherpe kantjes er stilaan afgegaan, al zal het verdriet nooit slijten.
Ze heeft een heel mooi "huisje" op het kerkhof hier verder in de straat en kreeg een hele mooie begrafenis, heel intiem, uitgevoerd door een vriendin.
En ook hier thuis heeft ze haar plaats.
In 2005, een jaar na onze zoon, werd onze eerste dochter geboren. Zij overleed bij de geboorte door een niet-levensvatbare aandoening. Iets heel ingewikkelds, we hebben wel begrepen hoe het zat, en het kwam er op neer dat we meer kans hadden om te winnen met de lotto.
Sindsdien spelen we mee, maar helaas...
In 2006 kwam er, na veel twijfel en met veel begeleiding door specialisten, nog een dochtertje bij.
Toen de jongste een jaartje oud was, werd beslist een grote verbouwing uit te voeren en een extra verdieping bovenop het huis te zetten waar de 2 kinderkamers zouden komen.
Toch had ik altijd het gevoel dat ik onze eerste dochter verloochende, door op onze "kinderverdieping" voor haar geen plaats te hebben voorzien.
Jarenlang zocht ik naar iets speciaals, dat naar haar verwees. Een tekening, een foto, een poster, een tekst... Niet te zeemzoet, niet te triest, niet te kinderachtig maar toch schattig... Echt iets voor haar
Tot ik hét perfecte gedichtje tegenkwam, dat ik als muursticker kon bestellen, in de kleur en het lettertype dat ik wou, met bijhorende sterren.
We hebben een hele namiddag geknipt, gepast, uitgemeten, en voorzichtig gekleefd. Het was een hele onderneming aangezien de traphal tot 2 verdiepingen naar beneden gaat, maar het was het dubbel en dik waard.
Eindelijk waren de 3 kindjes samengebracht op hun verdieping.
En toen de kindjes gingen slapen zei Broer "ik ben blij dat onze zus hier nu ook bij ons is".
En toen smolt ik :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.