Nu, dat vind ik zelf niet zo. Ik kom zelf van een heel straffe madam. Wat zij allemaal doet, dat is meer Mega Mindy-stijl! Dat doet niemand haar na volgens mij.
Ik ben ondertussen al eens zwaar onderuit gegaan, maar zij houdt het nog steeds vol na al die jaren met dezelfde problematiek in huis, en zelfs nog veel zwaarder en veel meer bijkomende bezorgdheden.
Wij zijn opgevoed met het idee van "altijd blijven lachen", zoals in het liedje van Bassie en Adriaan. En ja, wij huilen best ook wel eens, en wij zeuren wel eens tegen mekaar, maar wij zijn een hele hechte familie, ook al is die best groot, maar wij maken geen ruzie om onbenulligheden, wij babbelen heel veel en goed en eerlijk met mekaar en wij lachen veel. Heel veel. Om alles, zelfs om onze eigen ellende. Sommige mensen begrijpen dat niet, maar dat is de enige manier om het te blijven relativeren.
Maar soms zijn er van die dagen...
Vandaag is er zo eentje. De zoveelste dag op rij dat ik in het holst van de nacht uit mijn bed word gelicht door Dochterlief.
Vanochtend was ze om 5u30 wakker. Ze had dorst en had geen water. Neen... ze komt niet uit zelf uit bed.
Enerzijds is dat een zegen, anders staat ze elke nacht 10 keer aan mijn bed.
Anderzijds is dat een vloek, want ik ben jaloers (ja echt wel! alhoewel ik niet van het jaloerse type ben!) op ouders die vertellen dat hun kinderen dan "om een uur of 9 zelf opstaan en naar beneden gaan, de TV aanzetten, zelf ontbijt nemen en dan kunnen zij gezellig blijven liggen tot een uur of 11"
Nu... ik denk niet dat mijn lijf nog is geprogrammeerd om te blijven uitslapen tot 11u. Volgens mij word ik vanzelf ten laatste om 7u wakker.
Ik word ook best slechtgeluimd van mensen die klagen over hun slapeloze nachten. En dan heb ik het over mensen met baby's. Een baby slaapt nu eenmaal niet door, dat moet je misschien wel incalculeren voor je aan kinderen begint?
Ik herinner mij een collega die zoveel jaren probeerde om zwanger te raken, ik vond dat echt heel erg. We waren door het dolle heen toen het eindelijk was gelukt! Ze was toen 9 maanden ziek, dat vonden we toen eigenlijk ook best zielig (ze kloeg toen ook heel de tijd, ook al gebeurt dat soms, het is niet altijd 9 maanden fun!).
Toen het kindje er eindelijk was toen viel het wel tegen dat het niet meteen doorsliep.
Mijn dochter sliep toen ook niet, toen moest ik nog 15 keren per nacht uit bed om haar te gaan sussen. Ik werd daar toen echt heel erg boos en gefrustreerd om. Ze had daar zo om gevraagd, en nu het er was deed ze niets dan klagen.
Dat begreep ik niet!
Ik heb een kind dat 6 wordt binnen 3 weken, als ik mensen hoor klagen over slapeloze nachten door hun baby dan begint het bij mij te borrelen hahaha
Ondertussen zijn mijn nachten draaglijker geworden dankzij de Rivotril, de slaapmedicatie die ze krijgt. Nu is het hooguit 5 keren op een slechte nacht, maar ze is héél vroeg wakker.
En dan is het altijd Mama! (papa hoort écht niets!)
En het leuke is: ze vroeg meteen: wanneer mag ik gaan circussen? Wel euh... half 6 tot 12u, dat is dan nog zo'n 6,5 uurtjes doorPLOETEREN! Want weekends met haar zijn écht niet leuk!
Geen structuur betekent zeuren en vervelen en.... En pictogrammen of niet, niets helpt want eens de verveling toeslaat dan is het naar de vaantjes.
Wanneer was het ook alweer avond? ;)
En nu gedaan met zeuren!
KOFFIE!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.