Hij proeft nu elk segment dat in een maaltijd zit apart en schrijft op wat hij daarbij voelt en of hij het lekker vindt of niet en of mama het wel juist klaargemaakt heeft of niet.
Het begint te lukken en hij vindt het best wel leuk om te doen.
Hij beloofde de therapeute om elke groente of elk stuk fruit 10 keer te proeven alvorens hij zou zeggen dat hij het echt heel erg vies vond.
Maar Meisje eet nog steeds niet goed. Bij haar moet alles net in de blender, geen stukjes in de puree, alleen het vlees mag apart.
Ze eet eerst puree, en dan eet ze de vleesjes. En als "dessert" krijgt ze dan nog een paar vleesjes.
Maar echt goed eten deed ze nooit.
Nu plots vertelde ze me dat ze heel erg afgeleid wordt (nu ja, niet in die woorden hoor, het duurde wat voor ik het er echt uit kreeg!).
Poes doet gek, dus ze kan niet eten. Ze bomen waaien, en dan moet ze daar naar kijken. Broer doet gek, doet haar na (denkt ze dan), dus dan kan ze niet eten want dat maakt haar boos.
Elke mogelijke afleiding is genoeg om te stoppen met eten en een driftbui te laten starten.
Nu hebben we afgesproken dat Mama, lekker orthopedagogisch onverantwoord, tijdens het eten een boekje voorleest.
Broer brengt elke week Zonnekind of iets dergelijks mee van school. Daar staan veel weetjes in waar Mama kan over voorlezen.
Zo is de aandacht afgeleid van mekaar, van buiten, van Poes (die jammer genoeg even in het washok moet dan), en dan kunnen we hopelijk iets rustiger eten.
Op hoop van zegen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.