De kermis was een hit!
Maar dan...
We hadden een vriendje mee voor Broer.
De jongens zouden in de botsautootjes gaan want Meisje is daar nog te klein voor.
En ze zouden ook eens gaan schieten, iets waar we eigenlijk helemaal niet voor te vinden zijn maar ja... jongens zijn nu eenmaal jongens...
Wij hebben hier thuis niets dat op schietgeweren lijkt. Dat krijgen ze niet van ons. Er is al genoeg geweld op de wereld.
Het enige "vechtmateriaal" dat ze hebben is een jongens- en een meisjeszwaard in foam met veel bling en het lijkt helemaal niet op een echt zwaard.
Ze begonnen met eendjes vangen. Lekker veel, want ze hadden van de school extra bonnetjes meegekregen. Alle 3 kregen ze een grote prijs, met nog een extraatje erbij.
Het duurde eerst al heel erg lang voor ze iets had gekozen want kiezen is héél moeilijk! Veel te veel keuze, veel te veel muziek ondertussen, dan kan ze zich niet concentreren, dus dan moet Mama één voor één alles overlopen "'wil je graag dit?" neen "wil je graag dit dan" neen "wil je misschien graag dit" neen...
Mama is op zo'n moment heel geduldig want anders sta je daar nog veel langer en krijg je gegarandeerd een driftbui.
Meisje had een boerderij met veel dieren en boompjes en tractor en nog van alles.
Broer had een grote vrachtwagen met 2 jeeps op.
Vriendje had een groet knuffelbeer.
En de jongens kregen nog een opblaasbare hamer met een piepje in als je ergens op sloeg, en Meisje had nog een klein koffertje met een popje en potjes en pannetjes. Superschattig!
Toen gingen de jongens apart.
Meisje ging 5 keer op de molen, terwijl de jongens dan met papa maar gingen schieten op ballonnetjes.
Op de molen moet je wel stilzitten, maar de muziek was zo leuk dat ze heel de tijd zat te dansen en te zingen (ze kent echt zo veel liedjes!!)
De jongens wonnen een prijs, Broer had (tegen mijn principes, maar het leek niet echt op een echt geweertje) een pakje met 2 geweertjes met kleefpijltjes zodat hij en Zus tegen de venster konden schieten.
Ik vond het wel lief dat hij aan zijn zus had gedacht.
Toen we thuis waren geraakt, vol suikerspin (Meisje wou suikerspin want dat vond ze lekker alhoewel ze dat nog nooit had gegeten maar ze had horen vertellen dat dat lekker was) gingen ze aan de slag.
En jawel... na een tijdje ging het speelgoed al stuk.
En toen werd ze boos... héél boos... zoals altijd na de kermis.
Moe, en omdat kermisspeelgoed niet altijd van de beste kwaliteit is, boos op het speelgoed, Mama al een paar keren bekogeld dus de helft was al afgenomen,...
Alles ging zowat mis.
Je kan het een kater noemen. Na de pret komt altijd de klop van de hamer.
En de nacht nadien horen we de helft van het verhaal terug. Maar het was blijkbaar wel leuk in haar droom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.