Te laat ik ben te laat...

Ken je het liedje van Alice in Wonderland waar Mijnheer konijn zingt "te laat ik ben te laat ik ben ontzettend veel te laat"

Woensdagnamiddag is het voetbaltraining.
Voor Meisje en voor Broer.

Eerst is Meisje aan de beurt, en ondertussen maakt Broer huiswerk in de auto, of studeert hij wat of leest hij een boekje, of kijkt hij mee naar Meisje en haar vriendjes,...
Dan is aansluitend Broer aan de beurt, en ondertussen kleed ik Meisje om (douchen doet ze niet, want de douche is daar anders dan thuis natuurlijk) en eet ze een koek, drinkt ze sap, rijdt ze op haar step rondjes rond het gebouw als het niet regent,... we houden ons bezig...

Gisteren hadden we 2 triggers waardoor de voetbaltraining helemaal in de soep liep.

1)
We kennen eindelijk het "grote eetprobleem" van Broer, waardoor ik nu de pastasaus moet maken met alle componenten apart.  Vlees, tomaat, paprika, uitjes, pasta (het gaat hem om de voorspelbaarheid, of net het feit dat dat het niet is)
Mama maakt dus heel de pottenkast leeg, maakt alles apart, haalt de grootste borden uit de kast die er te vinden zijn en presenteert zo de pasta met hoopjes-die-normaal-gezien-saus-moeten-vormen.

Meisje blokkeert helemaal, kan niet eten, "verveelt zich".
Het "ik verveel mij"-gevoel kan hier 101 dingen betekenen dus ze gaat op de bank liggen want ze is misschien wel moe.
Broer eet ondertussen zijn hoopjes (allemaal bij mekaar gegooid *zucht*) en zijn pasta netjes op binnen de vooropgestelde 20 minuten.

Ik ga met Meisje op de bank liggen.
Wat zou er schelen?  Heb je pijn in je oor?  Neen... Heb je pijn in je keel? Neen... en zo ga ik het rijtje af... Tot ze plots met iets boven water komt over eten.
Ze kan niet eten als Poes gek zit te doen en als de bomen buiten bewegen...
Dat is al een hele stap!  Ze is afgeleid dus...
En uiteindelijk blijkt dat ook het eten niet juist was klaargemaakt.

Dus... voor de ene moeten alle componenten apart, voor de andere moet alles weer in de blender.

Meisje alweer rustig, en klaar voor de voetbaltraining

2)
We stappen in de auto, als er plots een hele stoet voorbij komt.  Wij wonen tussen een kerk en een begraafplaats.  En blijkbaar had er een Marokkaanse begrafenis plaatsgevonden en gingen alle mensen in stoet naar de begraafplaats.  Nu was die stoet wel héél erg lang en kon ik niet vertrekken met de auto.

Meisje SUPERzenuwachtig, want ze ging te laat komen, de kindjes zouden al zonder haar begonnen zijn, en wat dan?
Broer en Mama probeerden haar gerust te stellen hoewel Mama ook best zenuwachtig werd van het gedrag van haar dochter.
Na 10 minuten stoet heb ik een niet-zo-reglementair kunstje uitgevoerd om toch al in de juiste rijrichting te staan.  Maar ook zo heb ik nog meer dan 10 minuten staan wachten tot een vriendelijke man mij doorliet omdat hij zag dat hij toch verderop in de straat ook moest wachten.
Onderweg kreeg ik de hele tijd hetzelfde liedje "te laat we zijn ontzettend veel te laat"

Zoals verwacht waren de kindjes net begonnen met de opwarming, en ging Meisje niet meer meespelen.
Zoals elke week moest ik haar tot op het veld brengen en aan de hand van de trainer geven.
Die had gelukkig al 's middags gezien wat er zich afspeelde in de kerk.

Maar gedurende heel de training was ze er niet bij met haar hoofd, en ook 's avonds bleef het verhaal zich herhalen.

Soms heeft een mens een aan-uit-knopje nodig :)