Ik ken de groep al lang, maar ik was eerder fan van Geike (mensen die mij persoonlijk kennen weten ook waarom). Als een groep begint te switchen van zangeressen dan haak ik af omdat dat vaak nefast is voor de muziek.
Toen Alex zijn nieuwe zangeres dan ook voorstelde ben ik de groep niet meer blijven volgen.
Maar blijkbaar, toen ik gisteren van het concert genoot, want dat deed ik wel, kende ik de nieuwe songs wel.
In het voorprogramma stond "August Albert" geprogrammeerd. Toen ik de foto zag had ik al meteen het idee "yeah right", genre Christoff en Lindsay (mijn excuses en respect voor de fans, maar dit is niet meteen mijn smaak).
Maar de jongeman startte zijn set met liedjes als "Don't wait up for me" en "You watch too many films my dear" maar ze waren allemaal erg ritmisch en leuk en ik herkende er zelfs 1 liedjes van, waarschijnlijk al enkele keren gehoord op de radio.
Na nog een half uurtje podiumverbouwingen was het tijd voor de hoofdact.
Eerst begon het grote orkest te spelen, een echt kippenvelmoment!
Eén voor één kwamen de muzikanten van de band zelf op en plots ging het grote rode doek open, en kwam Noémie vlak voor een gigantisch licht staan te zingen in een maatpak. Knap gedaan, maar de mensen achteraan in de zaal zagen natuurlijk niets meer, heel jammer!
Eventjes later kwam Noémie terug op in een heel erg lange strapless jurk, prachtig retro opgemaakt, haren in een mooi retro kapsel.
De mannen van de band waren in wit maatpak, net als de dirigent.
Ik had het idee dat ze toen even last hadden met het licht want de zangeres stond in de schaduw, maar vanaf het 2e liedje werd het gecorrigeerd.
Er was ook even iets mis met het geluid tijdens een heel mooi akoestisch liedje maar ook dat werd heel snel opgelost.
Tijdens het optreden ging het grote knalrode doek, speciaal geplooid, open en daar kwamen zwart-wit bewegende beelden van zangeres, bandleden en orkest op tevoorschijn.
Noémie is een hele sierlijke jongedame (blijkbaar vorige week pas 24 geworden) die de camera echt bespeelt.
Toen Alex plots begon te praten vond ik de magie van het concert een beetje weg, maar hij kan wel een vol Sportpaleis aan het lachen brengen. En dat doen niet veel mensen na denk ik.
Ik moet toegeven, het was een magisch avondje, zonder dat ik het verwacht had.
En ik ben blijkbaar toch nog fan! Ik heb nu al spijt dat ik de CD niet kocht, want ons Meisje vindt zo'n muziek met veel strijkers ook heel erg mooi!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.