Dagje niksen

Maandag ga ik een dagje niksen...

Ik heb geen keuze.  Ik moet een dag aan het infuus.  Magnesium krijg ik dan.  Dat is tegen de spierkrampen en verhelpt ook wel best wat de vermoeidheid.
In het verleden was al gebleken dat het niveau van magnesium in mijn bloed echt wel dramatisch laag was.  Ik had dat zelf al wel ondervonden.  Ik kon me niet echt meer uitrekken 's ochtends, ik had kramp in mijn kuiten, mijn tenen, ik kon geen volle kop koffie of soep meer vasthouden met mijn vingers, mijn spieren verkrampten eigenlijk continue. 
Ik had al tweemaal een infuus gekregen en toen was ik 1 of 2 weken nadien wonderbaarlijk energiek!  Ik kon het huis poetsen, hetgeen ik anders niet kan met mijn rug, ik kon de hele strijk in 1 keer doen, ik kon de hele wereld aan!

Na een week of 2 viel ik uiteraard terug in hetzelfde lichamelijke zwarte gat als voorheen want ik was zwaar over de schreef gegaan.  En dat mag je natuurlijk niet doen met een lichaam dat niet naar behoren werkt (doseren is de boodschap!).

Ik heb naast CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom) ook fibromyalgie (en ook nog wat andere zaken maar dat is te veel om op te noemen).

Een jaar geleden was ik heel ziek.  In november werd ik 2 keren een week opgenomen wegens neurologische problemen, zeer zware migraine die weer niet onder controle te krijgen was, hetgeen wel vaker gebeurt en waarvoor ik zware preventieve medicatie neem dagelijks.  Dat is een souvenirtje van iets na de geboorte van de jongste. 
Maar daar vertel ik later misschien nog over.
In maart had de neuroloog mij vast gemist dus moest ik nog eens een weekje op vakantie en toen was ik te verzwakt om nieuwe infusen te krijgen.

Dus nu in november was het een jaar (of meer) geleden.  En 3 weken geleden ging ik een dagje op uitstap voor een infuusje.

Het was een heerlijke zonnige dag!  De zon scheen binnen in mijn kamertje, ik was lekker alleen.  De verpleging kwam meteen koffie brengen en een praatje maken.  Ik had de tablet meegenomen en die stond vol spelletjes, muziek en filmpjes.
Het was eerlijk gezegd een dag helemaal voor mij alleen!  's Middags kreeg ik lekker eten dat ik zelf niet hoefde te maken.  Lekker koffietje er bij.
Toen de dokter kwam zei ik hem dat ik het echt naar mijn zin had zo... zeker na de drukke herfstvakantie.  Ik kon gerust een hele week blijven!  Van hem mocht het, maar dat zou ik thuis nooit geregeld krijgen :)

Maar het infuus had niet het gewenste resultaat.  Mijn batterij is meer dan leeg.  Mama maakt geen tijd voor zichzelf.  Ik praat geregeld met een psychologe sinds de dood van onze Vlinderzus en elke keer zegt ze hetzelfde "denk toch ook eens aan jezelf, je bent meer dan alleen mama!"  En ook nu zei ze "is het niet schandalig dat ze je bijna uit het ziekenhuis moeten ontzetten, dat je het er zo naar je zin had?"

En eigenlijk heeft ze gelijk!
Maar nu moet ik dus een reeks van infuusjes krijgen.  En dan wordt dat mijn genietdagje maar.  Stom he!

Maandag beginnen we er aan.  Geen huishouden, geen joelende kinderen, eten en koffie op bed.
En lekker schrijven!  Laptop mee, muziek mee... Kijk er nu al naar uit!

Erg he....