Alhoewel! Ik kijk altijd uit naar vakanties, heerlijk samen met mijn 2 kornuiten, lekker gezellig 's ochtends gek doen in het grote bed, beetje televisie kijken samen (lees: zij televisie kijken en Mama nog een beetje slapen gezien het vroege uur dat Meisje altijd wakker is).
Ik maak altijd massa's plannen: dierentuin gaan, zoektochten in de stad, knutselen, familiebezoekje,...
Maar aan het eind van de vakantie is er nooit iets van gekomen, of toch nog niet de helft.
Voorspelbaarheid is hier HET belangrijkste woord.
Ik probeer altijd een weekplanning op te maken. Nadeel is wel: als er iets op de planning staat dan moet het ook wel gebeuren. Komt het je nu net even niet uit (en dat kan mij wel eens overkomen, die CVS slaat soms nog wel eens toe en dan moet ik heel even mijn ogen dicht doen), dan ben je wel gezien...
Maar zoals je kan zien laat ik wel de nodige ruimte. Voor pauzes, voor andere last-minute activiteiten, ...
Het is handig voor zowel Broer als Zus dat ze kunnen teruggrijpen naar iets. Maar ook naar "niets", ofwel rust.
Op die lege momenten van rust slaat de verveling heel snel toe. Soms al van voordien.
Als Meisje ziet dat er wat veel lege bolletjes op het programma staan dan begint ze zich al af te vragen wat we gaan doen en slaat de paniek haar om de oren.
Daarom maakten we werkmapjes. Allemaal met dingen die ze graag doet: kleuren op nummer, mandala's kleuren, kleurplaten inkleuren en werkjes maken (schrijven oefenen, kleine knip- en kleefoefeningen, doolhoven,...).
4 mappen is al veel om uit te kiezen!
Ze kan die vinden op "haar" bureautje in een min-of-meer afgezonderd hoekje in de eetkamer. De werkjes die klaar zijn verzamelen we in een map.
Ze mag niet op haar eigen kamertje gaan kleuren omdat ze nog steeds de muren volkliedert en ook niet met viltstift zonder begeleiding, om dezelfde reden.
We hebben ook van alle (jawel ALLE) spelletjes en speelgoed (en dat is véééééél want wij hebben geen computerkinderen of Nintendo of PSP of wat heb je daar nog, de onzen zijn echt spéélkinderen) een foto genomen en in een boek gestopt.
Waar kon hebben we de picto's er bij gestopt. Voor buiten hebben we er ook, die zitten in een doosje.
Ook van CD's en DVD's namen we foto's en die zitten in een apart boek. Je ziet ze hierboven op de foto in het bovenste bakje liggen.
Het is veel makkelijker om iets te kiezen uit een boek dan uit een heel gamma CD's dat in een kast staat bijvoorbeeld.
Of een kind vragen "wat wil je spelen?" is een hele moeilijke vraag. Ze weten immers niet meer wat voor speelgoed en spellen ze allemaal in aanbieding hebben in hun kasten.
In een boek hebben ze een overzicht en kunnen ze de dag voordien al een keuze maken van 3 spellen die ze de dag nadien gaan spelen.
Zo voorkom je verveling.
En zo kan je je als ouder ook mentaal voorbereiden op wat komen gaat: morgen plasticine, dan heeft het niet veel zin dat ik vandaag ga poetsen.
Ik moet eerlijk toegeven: er is heel veel werk in gekropen. Maar ik had die tijd, en die heb ik er graag voor gebruikt.
De thuisbegeleidingsdienst vindt onze originele uitvindingen ook zeer leuk, ze krijgen niet overal zo'n feedback, maar niet iedereen heeft de tijd om daaraan te spenderen.
Het is denken en proberen en nog eens opnieuw en opnieuw...
En niet opgeven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.