Het picto-huis (deel 1)

Sinds de thuisbegeleidster over de vloer komt zijn we gestart met het implementeren van pictogrammen. 
We waren eerst niet zeker in welke mate Meisje zou begrijpen wat er op de prentjes stond, en in hoeverre we ze de prentjes moesten aanreiken en of ze zelf de prenten op de juiste plaats zou gaan hangen of niet.

We stonden voor een hele grote uitdaging!

Een hele zomer lang hebben we picto's geprint, gelamineerd, geknipt en van klittenband voorzien.

We zouden een opstaan-ritueel maken omdat ze een hekel heeft aan tanden poetsen en persoonlijke hygiëne.  Zo zou alles in 1 beweging gebeuren en dat maakt het logischer (bedachten we).

Hetzelfde zouden we doen met het slapengaan-ritueel.

Maar... ik zou Miss Koffieklets niet zijn als ik daar mijn persoonlijke toets niet aan zou gegeven hebben.  Sinds ik thuis ben heb ik ontdekt dat ik best creatief ben.
Ik kon dus niet zomaar een blad papier ophangen dat ze meenam naar boven en terug meebracht naar beneden.

Dus... Als ze gaat slapen neemt ze haar "bed" mee naar boven.

En als ze opstaat dan neemt ze haar "wekker" en overloopt ze haar ochtendritueel.

Om de ochtendlijke schreeuwpartijen over welke kleren ze zou dragen te vermijden, maakte ik een bord met de weersvoorspelling op die we elke avond kunnen zien op Karrewiet van Ketnet.
(dank jullie wel!)

En om van de telkens wederkerende vragen zoals daar zijn "wat gaan we eten?" af te zijn maakte ik een eetplanner.
Ik doe elke maandag boodschappen (en wie is er dan autistisch hahaha) en hang dan voor de rest van de week uit wat we gaan eten.  Als er dan iemand de vraag stelt "wat gaan we eeeheeeteeeeeen?" dan zeg ik "kijk eens in de keuken".

 



Omdat ze ging voetballen vanaf september en ook zwemmen zonder hulp van mama's moest ze ook zelfredzaam worden.  Daarom werd ook de douche voorzien van een groot blad met allemaal pictogrammen in de juiste volgorde waar ze een mannetje kan verplaatsen en zo kan volgen welk ritueel ze al afgehandeld heeft.
Voor het haren wassen staat er nu een spiegeltje in de douche zodat ze ziet wat ze doet.

Maar... even goed... Als ze een driftbui heeft weet ze niet meer wat er rondom zich gebeurt en ook niet waarom ze boos werd en waarom ze op het "stoute trapje" zat of in de hoek stond te huilen.
Ook daarom maakte een klein lijstje met een mannetje in klittenband dat we kleven op de plaats waar het betrekking op heeft (bv mannetje dat bijt) zodat ze weet waarom ze daar staat te brullen.
We kunnen maar proberen.

Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar het gaat ons lukken!