MissKoffieklets: Eerste hulp bij Sintlijstjes maken

Het is wat, die Sintlijstjes maken!
Bij ons is dat dan ook niet zomaar op 1-2-3 klaar... Er wordt echt een hele studie op voorhand gedaan en dan pas wordt het uitgewerkt. Het is een werk van weken :)
Zal ik jullie onze handleiding geven?

Onze kindjes mogen "maar" 3 dingen op de Sintlijst zetten. Hun favorietje moeten ze bovenaan zetten of markeren of toch kenbaar maken voor de Sint in een briefje. Ze krijgen niet alles want er moet toch nog speelgoed over blijven voor de andere kinderen, toch?
We vinden ook wel dat de Sint, in tegenstelling tot met verjaardagen, Nieuwjaar en de Kerstman echt de superleukste spellen of speelgoedjes mag brengen. Hij is toch DE SINT!

Wij hebben gelukkig nog echte speel- en knutselkinderen. Geen PSP, Nintendo, WII, of al dat soort computergedoe. Broer gaat alleen op de computer om digitaal huiswerk te oefenen en dat kan juf nakijken de volgende ochtend. We hebben wel een Tablet voor lange wachttijden in dokterspraktijken of iets van die aard, maar ze grijpen er niet uit zichzelf naar.
Ze spelen dolgraag gezelschapsspelletjes (als ze alle 2 maar kunnen winnen), knutselen heel erg graag (je wil niet weten hoeveel knutselgerei ik heb!) en van zodra het niet regent zijn ze buiten op onze speeltuin.

En eens dan onze verjaardag voorbij is, dan beginnen we stilaan te bladeren door de inmiddels verzamelde Sintboekjes van al de speelgoedwinkels.
We maken plooien in de hoeken van de pagina's waar mogelijks iets interessants op staat.
Er zijn boekjes waar bijna elke pagina een ezelsoor heeft, maar dat is nog maar de eerste stap van onze selectie, dus dat kan geen kwaad. Ze worden dan ook bestookt met reclame.

Daarna ga ik met ze op pad naar de grote speelgoedwinkel om de hoek. Je ziet vaak een meisje met een hondje dat uit zichzelf loopt op televisie en dat lijkt dan een hele grote hond, en als ze dat dan met hun eigen ogen zien in de winkel, dan is dat maar een belachelijk klein hondje. Dus dat wordt dan geschrapt.
Hetzelfde met gezelschapsspelletjes. De minimumleeftijd staat er vaak niet bij genoteerd, dus gaan we uitpluizen in de winkel of ze wel geschikt zijn voor beide kinderen want ze moeten vaak samen spelen. Indien niet: schrappen die boel!
Het gebeurt ook dat ze dingen ontdekken die ze in de reclamefolders niet interessant vonden.
We spenderen zo een uurtje of 2 in de winkel maar zijn dan wel veel wijzer geworden. En ze weten op voorhand: we kopen niets! We gaan alleen ideetjes verzamelen! Maar dat is niet zo makkelijk voor Meisje natuurlijk :) Want naar de winkel gaan dat betekent: iets kopen.

En dan... gaan ze scheuren!
En nog meer scheuren! Alle bladzijden waar iets op staat dat ze interessant vinden gaan er uit!

En dan moeten ze gaan schipperen... wat vind ik nu echt het allerleukste!
Broer kan zelf kiezen, hij weet ook waar hij het langste mee kan spelen en waar hij het meeste plezier aan zal hebben.
Meisje moeten we een beetje leiden. Zij kan zelf niet spelen, geen rollenspel, niets in mekaar steken,... Ze kan nu stilaan wel met bv. My Little Pony de paardjes in en uit het huis zetten maar daarmee is de kous af. Ze heeft ook Littlest Pet Shops en daar ook huisjes van, en gelukkig kan je daar een aantal dingen in bewegen en doen die dieren ook iets. Broer maakt met elastiekjes karretjes aan die diertjes maar zij niet. Bij haar moeten ze op een rij in het huis (typisch!) of allemaal netjes zoals ze op de doos stonden.
Dus voor Meisje zijn dingen als Playmobil en Barbiehuizen goed omdat die al klaar zijn en zij de poppen er enkel in en uit moet zetten. Maar echt rollenspel dat zal nog heel lang duren.
Daarom dat ze in het echte leven iedereen ook zo observeert: sociaal gedrag leren en misschien leert ze er ook uit om te leren spelen? Wie weet...

Nu ja... terug naar de lijstjes:
We beginnen te knippen!