Broer vindt het al moeilijk om te begrijpen, laat staan dat we het aan vriendjes of vriendinnetjes moeten uitleggen die het al helemaal niet kennen van in hun omgeving.
Zij weten wel dat Meisje een beetje anders is dan de andere kindjes (wij verkiezen de term "bijzonder") en dat ze sneller boos wordt en dat je alles heel goed moet uitleggen en nooit zomaar van spelregels mag veranderen.
Met die dingen in hun achterhoofd lukt het vaak wel goed. Kinderen zijn immers heel flexibel.
Anders is het wanneer je het aan volwassenen moet uitleggen.
In het begin probeerde ik me nog min of meer te excuseren voor elke driftbui die ze kreeg. Je zag de mensen dan kijken met een gezicht alsof ik de slechtste moeder was die er bestond en haar kinderen niet opvoedde zoals het hoorde. Ze vergaten dan wel dat er nog een tweede kind bij stond dat wel netjes in het gareel liep.
Tegenwoordig zijn de meeste mensen wel meegaander. Ze hebben de film Rain Man al wel eens gezien en verwachten dat Meisje alle prikkers in het doosje vanbuiten weet (DUH!). Je kan het je zo gek niet bedenken of mensen komen met voorbeelden aanlopen van autisme-verhalen die ze eens op televisie zagen of in een boekje lazen.
Ik probeer dan te vertellen dat elk autistisch persoon anders is, dat iederéén wel een beetje autistisch is (en dan zie je ze al helemaal wegkruipen) en dat het best veel moeilijker is dan het lijkt.
Want "ze ziet er toch normaal uit?" "Ze is toch niet debiel" (mijn excuses voor het woordgebruik maar dat krijg ik vaak te horen!)
En er zijn ook nog altijd mensen die niets van autisme willen weten. Ofwel omdat het iets is dat in hun religie niet bestaat. Ik ben dan altijd heel geïnteresseerd hoe dat in mekaar zit en ik vind dat heel erg fascinerend, ook hoe zij daar mee om gaan. Ik heb gelukkig lieve buren die me dat allemaal heel willen uitleggen.
Ofwel ouderen mensen, die dat nooit gekend hebben omdat "in hun tijd de kinderen gewoon druk of een beetje anders waren en daar allemaal geen naam voor was". En sommigen daarvan willen dan ook geen rekening houden met ons of hoe wij liefst omgaan met ons Meisje.
En toen kwam ik toevallig deze tekening tegen via verrASSend-perspectief
Het is een stripverhaal gemaakt door een meisje van 8 dat zelf autistisch is.
Ik vind het ronduit prachtig hoe zij kan verwoorden wat wij willen vertellen aan de buitenwereld.
Ik heb dit fragment van het verhaal geprint en aan Broer laten lezen en toen begreep hij het wel wat beter. En ook mijn familie kreeg het te zien. Zij zijn "kenners in het vak" en vonden het prachtig!
Het zegt echt wat het moet zeggen.
Dikke pluim voor de jongedame die dit heeft opgemaakt!!
11/11/2012
Blijkbaar werd de strip opgemaakt door ene Kay van toen 7 jaar.
Ik geef graag correcte informatie, dus bij deze...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.