Dan "verveelt ze zich".
Maar dat is best moeilijk. Want vervelen kan wel veel betekenen: echt zich vervelen, zenuwachtig zijn, moe zijn, misselijk zijn, honger hebben, eigenlijk alles dat je in je buik voelt.
Hetzelfde met "pijn". Maar al te vaak rende ik naar de kinderarts omwille van oorpijn. Maar even vaak was er geen oorpijn. Nu ja, toch geen aanwijzing daar naartoe.
Soms was er wel aanwijzing naar druk op haar trommelvlies, soms een propje, soms haar kaakspier wat geïrriteerd door haar continue gegeeuw (een tic die misschien opluchting brengt in maag of oren).
Bij Broer vragen we een schaal van 1 tot 10 op 10 hoeveel pijn hij heeft. Maar dat kan echt niet bij Zus. Ik probeer met mijn handen een afstand te tonen, met mijn handen terug tegen mekaar te klappen en dan te zeggen dat dat geen pijn is en dan zoveel is veel pijn (handen uit mekaar).
En dan gaat zij aanwijzen hoeveel pijn het doet.
Soms is ze ook heel verward. Dan is "haar hoofd overhoop". Dan weet ze het allemaal niet zo goed meer. Maar dat beseft ze pas als ik het aan haar vraag. Ik merk het aan haar op.
Ik maakte dit boekje samen met haar op aanraden van de thuisbegeleiding.
Zo hebben we een idee wat haar bang, blij, boos of verdrietig maakt. Dat zijn de basisemoties. Maar ook verward stopte ik er bij omdat dat voor haar toch ook een belangrijke emotie is.
We overliepen al de pictogrammen en ik benoemde ze samen met haar.
Van koude wordt ze verward maar van warmte wordt ze blij. Eigenaardig soms hoe ze denkt. Maar van lekker eten wordt ze blij, en van samen zijn met de familie.
Het is een handig schriftje. Ze neemt het mee naar de oppas en daar kunnen ze ook kijken waarom ze op een bepaalde manier reageert. En ze mogen er dingen bij schrijven als ze dat willen.
Zo leert iedereen Meisje kennen zoals ze is. Gedaan met rare vragen stellen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.